Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

accensus N M

  • 1 accēnsus

        accēnsus ī, m    [P. of accenseo], an attendant of a magistrate, apparitor, orderly, C., L.: Neroni: Gabinii.—Plur.
    * * *
    I
    accensa, accensum ADJ
    reckoned among; attached, attending
    II
    attendant/orderly; supernumerary soldier (usu. pl.)
    III
    lighting; kindling, setting on fire

    Latin-English dictionary > accēnsus

  • 2 accēnsus

        accēnsus    P. of accendo.
    * * *
    I
    accensa, accensum ADJ
    reckoned among; attached, attending
    II
    attendant/orderly; supernumerary soldier (usu. pl.)
    III
    lighting; kindling, setting on fire

    Latin-English dictionary > accēnsus

  • 3 accensus

    [st1]1 [-] accensus, a, um: part. passé de accendo. - [abcl][b]a - allumé, brûlé, échauffé. - [abcl]b - enflammé, excité, animé.[/b]    - accensae arae, Ov.: autel sur lequel le feu est allumé.    - accensus in poenam, Plin.: acharné à punir.    - studia accensa in aliquem, Sall.: sympathies ardentes pour qqn. [st1]2 [-] accensus, a, um: part. passé de accenseo -- adjoint, mis au nombre, enrôlé. [st1]3 [-] accensus, i, m.: - [abcl][b]a - officier subalterne; huissier, appariteur (attaché à un magistrat). - [abcl]b - messager. - [abcl]c - subalterne, soldat de réserve.[/b]    - accensi, ōrum, m.: soldats de réserve en surnombre, soldats surnuméraires.    - accensi velati, Cic. Rep. 2, 40: soldats surnuméraires, [litt. habillés, parce qu'ils n'étaient en armes que quand ils comblaient les vides]. - voir hors site accensi. [st1]4 [-] accensŭs, ūs, m.: Plin. action d'allumer. --- Plin. 34, 88; 37, 103.
    * * *
    [st1]1 [-] accensus, a, um: part. passé de accendo. - [abcl][b]a - allumé, brûlé, échauffé. - [abcl]b - enflammé, excité, animé.[/b]    - accensae arae, Ov.: autel sur lequel le feu est allumé.    - accensus in poenam, Plin.: acharné à punir.    - studia accensa in aliquem, Sall.: sympathies ardentes pour qqn. [st1]2 [-] accensus, a, um: part. passé de accenseo -- adjoint, mis au nombre, enrôlé. [st1]3 [-] accensus, i, m.: - [abcl][b]a - officier subalterne; huissier, appariteur (attaché à un magistrat). - [abcl]b - messager. - [abcl]c - subalterne, soldat de réserve.[/b]    - accensi, ōrum, m.: soldats de réserve en surnombre, soldats surnuméraires.    - accensi velati, Cic. Rep. 2, 40: soldats surnuméraires, [litt. habillés, parce qu'ils n'étaient en armes que quand ils comblaient les vides]. - voir hors site accensi. [st1]4 [-] accensŭs, ūs, m.: Plin. action d'allumer. --- Plin. 34, 88; 37, 103.
    * * *
    I.
        Accensus, Particip. vt Accensa altaria. Sil. Ital. Allumé.
    \
        Accensus Turnus. Virgil. Esmeu, Eschauffé, Enflambé, Fort courroucé.
    \
        Cupidines accensae. Tacit. Allumees, Augmentees.
    \
        Sensus accensi. Lucret. Incitez, Esmeuz.
    \
        Spes illi accensa. Virgil. L'esperance luy est creue et augmentee.
    II.
        Accensus, accensi, m. g. Souldart supernumeraire.
    \
        Accensus. Cic. Huissier, ou sergeant.

    Dictionarium latinogallicum > accensus

  • 4 accensus

    I accēnsus, a, um part. pf. к
    1) accendo I и
    II accēnsus, ī m. [ accenseo ]
    1) служитель, чиновник для поручений (при консуле, преторе и др.) C
    2) pl. легковооружённые (из так наз. «сопричисленных» к пятому классу населения) L, C
    III accēnsus, ūs m. [ accendo ]
    зажигание (lucernarum, lampadum PM)

    Латинско-русский словарь > accensus

  • 5 accensus

    1. accēnsus, ī, m. (accenseo), I) u. zwar gew. Plur. accēnsi, ōrum, m., urspr. die der fünften Bürgerklasse Beigezählten (aber durch einen höhern Zensus von den proletarii geschieden), die in fünfzehn Vexillen als ein Reservebataillon der Legion folgten und im Kampfe in den hintersten Reihen der dritten Schlachtlinie (der Triarier) standen, bestimmt, die gelichteten Reihen der Legion zu ergänzen, die Überzähligen, Liv. 1, 43, 7: weil nur gekleidet, aber nicht bewaffnet (die Waffen entnahmen sie erst im Kampfe den Gefallenen), gewöhnlich accensi velati genannt, Ersatzleute, Reservemannschaft, Cic. de rep. 2, 40. – Aus ihnen wurden den Militärbehörden, wenigstens später, Ordonnanzen beigegeben (weil der eigentliche Soldat Nebendienste nicht annehmen durfte), s. Non. 520, 6. Veget. mil. 2, 19. – II) der Unterbeamte, Gerichtsbote, Amtsdiener einer öffentlichen Behörde (der Dezemvirn, des Konsuls, Prätors usw.) in Rom und in den Provinzen, Cic. u.a.
    ————————
    2. accēnsus, a, um, Partic. v. accendo, w.s.
    ————————
    3. accēnsus, Abl. ū, m. (accendo), das Anzünden, accensu lucernarum, Plin. 37, 103, od. lampadum, Plin. 34, 88, od. luminum, Symm. ep. 3, 48 zw. (al. accessu).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accensus

  • 6 accensus

    1.
    accensus, a, um.
    a.
    Part. of accendo, kindled.
    b.
    P. a. of accenseo, reckoned among; v. these words.
    2.
    accensus, ūs, m. [accendo], a kindling or setting on fire:

    lucernarum,

    Plin. 37, 7, 29, § 103 dub. (al. assensu):

    luminum,

    Symm. 3, 48; Plin. 37, 7, 29, acc. to Hard.

    Lewis & Short latin dictionary > accensus

  • 7 accensus [1]

    1. accēnsus, ī, m. (accenseo), I) u. zwar gew. Plur. accēnsi, ōrum, m., urspr. die der fünften Bürgerklasse Beigezählten (aber durch einen höhern Zensus von den proletarii geschieden), die in fünfzehn Vexillen als ein Reservebataillon der Legion folgten und im Kampfe in den hintersten Reihen der dritten Schlachtlinie (der Triarier) standen, bestimmt, die gelichteten Reihen der Legion zu ergänzen, die Überzähligen, Liv. 1, 43, 7: weil nur gekleidet, aber nicht bewaffnet (die Waffen entnahmen sie erst im Kampfe den Gefallenen), gewöhnlich accensi velati genannt, Ersatzleute, Reservemannschaft, Cic. de rep. 2, 40. – Aus ihnen wurden den Militärbehörden, wenigstens später, Ordonnanzen beigegeben (weil der eigentliche Soldat Nebendienste nicht annehmen durfte), s. Non. 520, 6. Veget. mil. 2, 19. – II) der Unterbeamte, Gerichtsbote, Amtsdiener einer öffentlichen Behörde (der Dezemvirn, des Konsuls, Prätors usw.) in Rom und in den Provinzen, Cic. u.a.

    lateinisch-deutsches > accensus [1]

  • 8 accensus [2]

    2. accēnsus, a, um, Partic. v. accendo, w.s.

    lateinisch-deutsches > accensus [2]

  • 9 accensus [3]

    3. accēnsus, Abl. ū, m. (accendo), das Anzünden, accensu lucernarum, Plin. 37, 103, od. lampadum, Plin. 34, 88, od. luminum, Symm. ep. 3, 48 zw. (al. accessu).

    lateinisch-deutsches > accensus [3]

  • 10 accensus

    ратник, поступавший в легионы на место выбывших солдат (Vat. § 138).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > accensus

  • 11 accenseo

    ac-censĕo ( ŭi), nsum, 2, v. a., to reckon to or among, to add to; as a verb. finit. very rare:

    numine sub dominae lateo atque accenseor illi,

    i. e. I am her companion, Ov. M. 15, 546; and: accensi, qui his accensebantur, id est attribuebantur, Non. 520, 7.—But hence in frequent use, ac-census, a, um, P. a., reckoned among, or subst. accensus, i., m.
    A.
    One who attends another of higher rank, an attendant, follower; hence, a state officer who attended one of the highest magistrates (consul, proconsul, praetor, etc.) at Rome or in the provinces, for the purpose of summoning parties to court, maintaining order and quiet during its sessions, and proclaiming the hours; an apparitor, attendant, orderly (on account of this office, Varr. 6, § 89 Müll., would derive the word from accieo), Varr. ap. Non. 59, 2 sq.; Cic. Q. Fr. 1, 1, 4 and 7; id. Att. 4, 16; Liv. 45, 29, 2; Suet. Caes. 20 al.—The person to whom one is accensus is annexed in dat. or gen.:

    qui tum accensus Neroni fuit,

    Cic. Verr. 2, 1, 28:

    libertus, accensus Gabinii,

    id. Att. 4, 16, 12. The Decurions and Centurions also [p. 16] had their accensi as aids, Varr. L. L. 7, § 58 Müll.;

    also at funerals, as leader of the procession,

    Cic. Leg. 2, 24, 61. Cf. on the accensi, Necker's Antiq. 2, 2, p. 375 sq.—
    B.
    accensi, a kind of reserve troops who followed the army as supernumeraries (= ascripticii, or, in later times, supernumerarii), to take the place of those who fell in battle. They had no arms, and were only clothed with the military cloak, and hence called velati: quia vestiti et inermes sequuntur exercitum, Paul. ex Fest. p. 369 Müll.; they used in battle only slings and stones. They were also employed in constructing public roads. Cf. Mommsen, Degli Accensi Velati, in Annali del. Inst. vol. xxi. (1849), p. 209 sq.; and Necker's Antiq. 3, 2, p. 242 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > accenseo

  • 12 accensi

    ac-censĕo ( ŭi), nsum, 2, v. a., to reckon to or among, to add to; as a verb. finit. very rare:

    numine sub dominae lateo atque accenseor illi,

    i. e. I am her companion, Ov. M. 15, 546; and: accensi, qui his accensebantur, id est attribuebantur, Non. 520, 7.—But hence in frequent use, ac-census, a, um, P. a., reckoned among, or subst. accensus, i., m.
    A.
    One who attends another of higher rank, an attendant, follower; hence, a state officer who attended one of the highest magistrates (consul, proconsul, praetor, etc.) at Rome or in the provinces, for the purpose of summoning parties to court, maintaining order and quiet during its sessions, and proclaiming the hours; an apparitor, attendant, orderly (on account of this office, Varr. 6, § 89 Müll., would derive the word from accieo), Varr. ap. Non. 59, 2 sq.; Cic. Q. Fr. 1, 1, 4 and 7; id. Att. 4, 16; Liv. 45, 29, 2; Suet. Caes. 20 al.—The person to whom one is accensus is annexed in dat. or gen.:

    qui tum accensus Neroni fuit,

    Cic. Verr. 2, 1, 28:

    libertus, accensus Gabinii,

    id. Att. 4, 16, 12. The Decurions and Centurions also [p. 16] had their accensi as aids, Varr. L. L. 7, § 58 Müll.;

    also at funerals, as leader of the procession,

    Cic. Leg. 2, 24, 61. Cf. on the accensi, Necker's Antiq. 2, 2, p. 375 sq.—
    B.
    accensi, a kind of reserve troops who followed the army as supernumeraries (= ascripticii, or, in later times, supernumerarii), to take the place of those who fell in battle. They had no arms, and were only clothed with the military cloak, and hence called velati: quia vestiti et inermes sequuntur exercitum, Paul. ex Fest. p. 369 Müll.; they used in battle only slings and stones. They were also employed in constructing public roads. Cf. Mommsen, Degli Accensi Velati, in Annali del. Inst. vol. xxi. (1849), p. 209 sq.; and Necker's Antiq. 3, 2, p. 242 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > accensi

  • 13 accendo

    I ac-cendo, cendī, cēnsum, ere [ad + *. cando = candeo ]
    1) зажигать (lumen de lumine Enn; lucernam ex ara Ph; rogos V); разжигать, разводить ( ignem V); раздувать ( ignem flatu QC)
    2) накалять, раскалять (vapor solis accendit arenas QC; ferrum accensum igni PM)
    3) освещать, озарять (luna radiis solis accensa C; oriens accendit undas VF)
    4) воспламенять, разгорячать, возбуждать ( aliquem contra Sl или in aliquem L); подстрекать, подбадривать ( bello V — dat.; ad certamen T; ad fortiter agendum Q); разжигать, развязывать ( seditionem L); побуждать к восстанию ( militem T)
    5) разжигать, усиливать (invidiam, vim venti L)
    7) вызывать (dolorem T; sitim QC)
    II accendo, ōnis m.
    подбадриватель, подстрекатель Tert

    Латинско-русский словарь > accendo

  • 14 accendo [1]

    1. ac-cendo, cendī, cēnsum, ere (ad u. candeo), von außen in Brand setzen, anzünden, anstecken (Ggstz. exstinguere), I) eig. u. meton.: 1) eig.: Pergama, Liv. Andr. fr.: lumina, Auct. b. Afr.: lumen de lumine (am Lichte), Enn. fr.: lucernam, Phaedr. u. Sen.: rogum, ignem, Verg.: faces, Cic.: taedas, Ov.: tus, Liv.: cornua, die Hörner der Stiere (= die Reisigbündel an den Hörnern), Liv.: ignem flatu, Curt.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando, Liv.: Partiz. m. Acc. resp., accensa comas, Verg. Aen. 7, 75. – 2) meton.: a) etwas anzünden = auf etwas Feuer anmachen, foculum ad sacrificium, Liv.: focum, Ov.: aras, Ov. – b) an etwas Feuer bringen u. so α) glühend machen, erhitzen, kochend machen, ahenum, Sen. poët.: aurum, Plin.: vapor solis accendit arenas, Curt.: calor aestatis accendit oram, Curt. – β) (bes. v. Feuer selbst) leuchtend-, hell-, glänzend machen, erhellen, luna radiis solis accensa, Cic.: sol accendit Olympum, Sil.: clipeum auro, Sil. – II) übtr.: 1) im allg., anzünden, wie ein Licht usw., virtutum quasi scintillulae, e quibus accendi philosophi ratio debet, woran sich entzünden muß, Cic.: si haec accendi aut commoveri arte possint, durch die Kunst geweckt und entwickelt werden, Cic. – 2) insbes.: a) jmd. od. jmds. Gemüt usw. entzünden, anfeuern, entflam men, aufregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3. Mützell zu Curt. p. 586 sq.), plebis animum, Sall.: Bocchi animum oratione, Sall.: clamore invicem suos, Curt.: animum ad virtutem, Sall., ad libidinem, Liv.: animos bello (zum Kr.), Verg.: nationes in arma, Vell.: oculos invidiā, mit Neid erfüllen, Sen.: in rabiem accendi, Liv.: libidine sic accensa (Sempronia), ut etc., Sall.: furiis accensae pectore (im H.) matres, Verg.: accendis (me), quare cupiam, Hor.: amore accensus, irā accensus, Liv.: u. so alqm contra alqm od. in alqm, aufbringen, aufreizen, Sall. u. Tac. – im Ggstz., qui nunc (eos) quasi stimularent et accenderent, nunc quasi reconciliarent ac componerent, Plin. ep.: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit, Liv. – bes. zur Liebe entflammen, dumque petit, petitur, pariterque accendit et ardet, Ov. met. 3, 426. – b) einen Zustand entzünden, anfachen, erregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3), febrem, Cels.: sitim, Curt.: seditionem, proelium, Liv.: bes. Leidenschaften usw., spem, invidiam, Liv.: iram, Curt.: virtutem, Verg.: curam alci, Liv.: ex qua (tribunicia potestate) omnes discordiae accensae, Sall. fr.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, die Begeisterung der N. für J., Sall. – c) vermehren, steigern, noch mehr nähren, vergrößern, verstärken, erhöhen, im Passiv auch = steigen, wachsen, sitim, Cels.: pretium, Sen.: cum eo magis vis venti accensa esset, Liv.: acetum accenditur pipere, wird brennender, d.i. stärker, Plin. – bes. Leidenschaften usw. (Ggstz. sedare, s. Drak. zu Liv. 2, 29, 8), discordiam, schüren, Liv.: fiduciam Tyriorum, die T. in ihrer Z. bestärken, Curt.: alacritatem militum, erhöhen, Curt.: dolorem, pertinaciam, Tac.: vitia, Ov.: intempestis remediis delicta, Tac. – / Paragog. Infinit. Praes. Pass. accendier, Lucr. 6, 901.

    lateinisch-deutsches > accendo [1]

  • 15 accendo

    1. ac-cendo, cendī, cēnsum, ere (ad u. candeo), von außen in Brand setzen, anzünden, anstecken (Ggstz. exstinguere), I) eig. u. meton.: 1) eig.: Pergama, Liv. Andr. fr.: lumina, Auct. b. Afr.: lumen de lumine (am Lichte), Enn. fr.: lucernam, Phaedr. u. Sen.: rogum, ignem, Verg.: faces, Cic.: taedas, Ov.: tus, Liv.: cornua, die Hörner der Stiere (= die Reisigbündel an den Hörnern), Liv.: ignem flatu, Curt.: scintillam levem ignis inditam plumae folle fabrili ad caput fistulae imposito flando, Liv.: Partiz. m. Acc. resp., accensa comas, Verg. Aen. 7, 75. – 2) meton.: a) etwas anzünden = auf etwas Feuer anmachen, foculum ad sacrificium, Liv.: focum, Ov.: aras, Ov. – b) an etwas Feuer bringen u. so α) glühend machen, erhitzen, kochend machen, ahenum, Sen. poët.: aurum, Plin.: vapor solis accendit arenas, Curt.: calor aestatis accendit oram, Curt. – β) (bes. v. Feuer selbst) leuchtend-, hell-, glänzend machen, erhellen, luna radiis solis accensa, Cic.: sol accendit Olympum, Sil.: clipeum auro, Sil. – II) übtr.: 1) im allg., anzünden, wie ein Licht usw., virtutum quasi scintillulae, e quibus accendi philosophi ratio debet, woran sich entzünden muß, Cic.: si haec accendi aut commoveri arte possint, durch die Kunst geweckt und entwickelt werden, Cic. – 2) insbes.: a) jmd. od. jmds. Gemüt usw. entzünden, anfeuern, entflam-
    ————
    men, aufregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3. Mützell zu Curt. p. 586 sq.), plebis animum, Sall.: Bocchi animum oratione, Sall.: clamore invicem suos, Curt.: animum ad virtutem, Sall., ad libidinem, Liv.: animos bello (zum Kr.), Verg.: nationes in arma, Vell.: oculos invidiā, mit Neid erfüllen, Sen.: in rabiem accendi, Liv.: libidine sic accensa (Sempronia), ut etc., Sall.: furiis accensae pectore (im H.) matres, Verg.: accendis (me), quare cupiam, Hor.: amore accensus, irā accensus, Liv.: u. so alqm contra alqm od. in alqm, aufbringen, aufreizen, Sall. u. Tac. – im Ggstz., qui nunc (eos) quasi stimularent et accenderent, nunc quasi reconciliarent ac componerent, Plin. ep.: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit, Liv. – bes. zur Liebe entflammen, dumque petit, petitur, pariterque accendit et ardet, Ov. met. 3, 426. – b) einen Zustand entzünden, anfachen, erregen (vgl. Fabri zu Sall. Cat. 25, 3), febrem, Cels.: sitim, Curt.: seditionem, proelium, Liv.: bes. Leidenschaften usw., spem, invidiam, Liv.: iram, Curt.: virtutem, Verg.: curam alci, Liv.: ex qua (tribunicia potestate) omnes discordiae accensae, Sall. fr.: studia Numidarum in Iugurtham accensa, die Begeisterung der N. für J., Sall. – c) vermehren, steigern, noch mehr nähren, vergrößern, verstärken, erhöhen, im Passiv auch = steigen, wachsen, sitim, Cels.: pretium, Sen.: cum eo magis vis venti accensa
    ————
    esset, Liv.: acetum accenditur pipere, wird brennender, d.i. stärker, Plin. – bes. Leidenschaften usw. (Ggstz. sedare, s. Drak. zu Liv. 2, 29, 8), discordiam, schüren, Liv.: fiduciam Tyriorum, die T. in ihrer Z. bestärken, Curt.: alacritatem militum, erhöhen, Curt.: dolorem, pertinaciam, Tac.: vitia, Ov.: intempestis remediis delicta, Tac. – Paragog. Infinit. Praes. Pass. accendier, Lucr. 6, 901.
    ————————
    2. accendo, ōnis, m. (1. accendo), einer der (zum Kampf) anfeuert, Tert. de pall. 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accendo

  • 16 accendō, or ad - cendō

       accendō, or ad - cendō cendī, cēnsus, ere    [ad + * cando, act. of candeo], to kindle, set on fire, light: faces: ignem, V.: flamma ter accensa est, flashed up, O.: accensus ad sacrificium foculus, L.: focos, O.—Meton.: lumina (of the stars), V.: accensis cornibus, i. e. bundles of twigs attached to the horns, L.: aestūs, the noonday heat, V.—Fig., to kindle, inflame, fire, excite, arouse, stir, awaken, stimulate, provoke, encourage, exasperate, embitter: vim venti, L.: dictis virtutem, V.: alqm ad dominationem, S.: accendis, quā re cupiam magis illi proximus esse, you inflame my desire the more, H.: discordiam, L.: animos in hostem, V.: studia ad consulatum mandandum, S.: bonum ingenium contumeliā, S.: accensus laudis amore, O.: certamen, L.; (poet.): animos bello, to war, V.; (absol.): pariter accendit et ardet, O.

    Latin-English dictionary > accendō, or ad - cendō

  • 17 furia

    ae f. (преим. pl.)
    1) ярость, бешенство (furiis accensus V)
    concipere furias V — впасть в безумие, тж. прийти в ярость
    3) вдохновение, экстаз, воодушевление (populis furias immittere honestas St)
    4) перен. неистовый, бешеный человек ( aliquem furiam appellare C)

    Латинско-русский словарь > furia

  • 18 inaccensus

    in-accēnsus, a, um
    незажжённый ( ignis Sl); не воспламенённый (любовью) ( nullum pectus Cld)

    Латинско-русский словарь > inaccensus

  • 19 occensus

    occēnsus, a, um Enn = accensus I

    Латинско-русский словарь > occensus

  • 20 accenseo

    ac-cēnseo (ad-cēnseo), cēnsum, ēre, zurechnen, zugesellen, accenseor illi, bin ihr (als deus πάρεδρος) zugesellt, Ov. met. 15, 546: qui his accensebantur, id est attribuebantur, Non. 520, 7: ex quibus oriens deo accensetur, Lact. 2, 9, 5: religio, cui fuerat accensus, Lact. 5, 2, 15.

    lateinisch-deutsches > accenseo

См. также в других словарях:

  • ACCESUS — accensus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ACCENSCONS — accensus connsulis …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ACCESUSL — accensus Luci …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • accense — ● accense ou acense nom féminin (de accenser) Autrefois, bail à rente, ou à cens proprement dit. I. ⇒ACCENSE1, subst. masc. ANTIQ. ROM. Officier civil qui avait pour mission de convoquer le peuple aux assemblées, d appeler devant le tribunal les… …   Encyclopédie Universelle

  • List of Roman army unit types — This is a list of both unit types and ranks of the Roman army from the Roman Republic to the fall of the Roman Empire. The distinction between rank and unit type doesn t seem to have been as precise as in a modern day army, in which a soldier has …   Wikipedia

  • Aeneis — Vergil liest vor Augustus und Octavia aus der Aeneis. Historiengemälde von Jean Joseph Taillasson aus dem Jahr 1787 Die Aeneis (veraltet auch Äneide) ist das von Vergil auf der Grundlage früherer Überlieferungen gestaltete Epos von der Flucht des …   Deutsch Wikipedia

  • Aeneïs — Die Aeneis (veraltet auch Äneide) ist das von Vergil auf der Grundlage früherer Überlieferungen gestaltete Epos von der Flucht des Aeneas aus dem brennenden Troja und seinen Irrfahrten, die ihn schließlich nach Latium führen, wo er zum Stammvater …   Deutsch Wikipedia

  • Äneide — Die Aeneis (veraltet auch Äneide) ist das von Vergil auf der Grundlage früherer Überlieferungen gestaltete Epos von der Flucht des Aeneas aus dem brennenden Troja und seinen Irrfahrten, die ihn schließlich nach Latium führen, wo er zum Stammvater …   Deutsch Wikipedia

  • Äneis — Die Aeneis (veraltet auch Äneide) ist das von Vergil auf der Grundlage früherer Überlieferungen gestaltete Epos von der Flucht des Aeneas aus dem brennenden Troja und seinen Irrfahrten, die ihn schließlich nach Latium führen, wo er zum Stammvater …   Deutsch Wikipedia

  • Stabat Mater (Rossini) — Stabat Mater es un himno católico del s.XIII atribuido al fraile franciscano Jacopone da Todi que comienza con las palabras Stabat Mater dolorosa (estaba la Madre sufriendo) y medita sobre el sufrimiento de María, la Madre de Jesús durante la… …   Wikipedia Español

  • ACCENSI — Magistratuum apud Romanos ministri erant qui accirent: unde Aelii versus: Ubi primum Accensus clamavit meridiem, etc. Livius de Decem Viris Consularibus, Penes Praefectum Iuris, inquit, duodecim fasces erant, et Collegis novem singuli Accensi,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»